Het is sinds de kilometerteller op 182d km stond dat ik de olie en de oliefilter vervangen heb, dus ik zit al een tijdje op hete kolen om de kleine onderhoud te doen. Ik streef er nl. naar om de olie om de 10d km te vervangen, ondanks dat het officiële onderhoudsboekje van Volvo voor de B280F om de 15d km aangeeft. Tijdens de kerstvakantie wou ik die kleine onderhoud dan ook zelf doen, mede omdat ik nu die verhogingen heb, wat het toch wat makkelijker maakt om onder de auto te liggen. Echter, zowel voor mijn vader als voor mij is het de eerste keer dat we zoiets zonder begeleiding zullen uitvoeren. Er is dus wel enige zenuwachtigheid te bespeuren wanneer we de auto op de verhogingen rijden. Na het verwijderen van de beschermkap, zie ik dat er aan een kant van de carter wat olie te bespeuren is. Ook in de beschermkap ligt er een laagje zwart aankoeksel van zand en olie. Niet heel dik, maar toch merkbaar. Mijn vader spant de vijzen van de carter aan die licht lekkende zijde wat harder aan in de hoop dat dat het probleem oplost of minstens verkleint. Vervolgens hebben we behoorlijk wat moeite om die centrale vijs los te maken, maar na enig gevloek lukt het ons toch. De olie stroomt vlotjes uit de carterpan. Al snel merk ik dat de aangeschafte koperen ring, voor tussen die centrale vijs en de carterpan, te groot is. Dus, ik rij (met de 460 van mijn oudjes, he!) snel terug naar de winkel om die ring te vervangen door een kleinere, wat geen probleem is. Ondertussen had mijn vader de oliefilter vervangen, wat ook enige moeite kostte, aangezien de zelfgemaakte sleutel van Kristof Boone (yep, hij weer ;)) toch niet zo handig is voor het aanspannen van oliefilters. Achteraf krijgen we van Kristof te horen dat die sleutel eigenlijk gemaakt is om de bollen van een Citroen-vering los te maken!! Nadat ik mijn vader wat gekalmeerd heb van het aanspannen van de oliefilter, vul ik de auto met olie: opnieuw 5.5l, zoals bij de vorige beurt, dus ik ben vol vertrouwen. De luchtfilter ziet er nog heel netjes uit, maar toch stofzuig ik hem even. De dag erna rij ik van Lochristi naar Hasselt (ca. 150 km), wat wel spannend is, want ik hoop dat alles goed dicht is. Onderweg hou ik nauwlettend het olielampje in de gaten, maar nooit heeft het gebrand (nu ook niet, 1000 km later J.
Na geïnformeerd te hebben op het forum over goede remblokken, die minder duur waren dan die van Volvo, rij ik naar Kristof Boone (yep, de kerel van de aircoleidingen), om de remblokken vooraan te vervangen. Ik herinner mij van bij mijn 744 dat ik zo’n vervanging bij de dealer had gezien en dat dat er poepsimpel uit zag, maar om het zelfstandig te doen zonder ooit eens een voorbeeld gezien te hebben, dat durfde ik niet. Kristof vertelde mij dat hij dat al meermaals had gedaan. En ja, al snel zie ik dat hij weet wat hij moet doen. Na de blokken van het linkerwiel afgehaald te hebben, zegt hij dat ze volgens hem nog 10d km kunnen doen. Maar, ik sta er op ze te vervangen, omdat ik de nieuwe nu toch al gekocht heb en het wiel toch al los is. Zo gevraagd, zo na een half uurtje geklaard. Na de vervanging is het wel even schrikken, want ik duw die rempedaal zo diep in als nooit tevoren, terwijl de auto nauwelijks remt. ‘Normaal’, zegt Kristof. Kan wel zijn, maar ik zit toch echt met de piepers! Vervolgens een klein toerke gedaan op een rustig baantje waarbij ik meermaals hard rem wat door de bewoners met kwade blikken wordt aanschouwd .
Mijne claxon toetert maar zwakskes. Waarschijnlijk is hij versleten. Tegen de raad van de meeste coVolvisti in koop ik toch een tweedehands van de sloperij. De tweedehands claxon ziet er wat verroest uit, dus ik schuur hem glad met een schuurpapiertje en haal er de oude, zwarte verf af. Vervolgens behandelt mijn vader hem met een anti-roest mideel en smijten we er nog zwarte verf op. Met mijn vader vervang ik probleemloos de oude claxon door de nieuwe en hij werkt perfect. Net op tijd voor de keuring, want enkele dagen later zegt de keurmeester dat hij nog heel vinnig is. Ikke fier!!
We hebben twee nieuwe tweedehands leidingen gelegd: 1 van het vulpunt naar de pomp en 1 van de pomp naar de condensor. Die laatste bleek heel sterk verzwakt te zijn bij de aansluiting met de condensor want die aansluiting breekt heel snel af nadat mijn pa die probeert los te maken. Even was er paniek, maar al snel bleek het allemaal onder controle. Beide leidingen komen van een 760 opgekocht door Kristof Boone.
Een hendeltje van de winddeflector van het open dak was al een tijdje versleten. Via de Volvo700-vereniging ben ik in contact gekomen met een andere 760-liefhebber, die vlakbij mijn ouders woont. Toeval wil dat mijn vader de vader van die man kent! Die 760-liefhebber koopt alleen 760�s van 88-90 voor afbraak om de zijne in goede conditie te houden. Gelukkig zitten op die afbraak-760 van hem nog de hendeltjes voor het open dak. Mijn vader heeft ze gekocht voor 8 euro! Het installeren van zo�n hendeltje ging eigenlijk behoorlijk vlot: na 15 minuutjes prutsen zat het erop. Ondertussen heb ik er al een plastic latje over geschoven dat gebruikt wordt om posters mee op te hangen. Op deze wijze duwt het dak het hendeltje wat sneller naar beneden en duwt het dak niet tegen de winddeflector: deze huis-tuin-keuken truc heb ik van Toon, die mij dat op de PKKKK-dag heeft laten zien.
. 
9 mei 2025