Onderweg naar Düsseldorf heb ik Bart uitgebreid verteld wat er allemaal gebeurd was sinds het eerste telefooncontact vorige woensdagochtend met de verkoper, Tillmann genaamd. Ik was er tijdens dit gesprek al snel van overtuigd dat dit een te goeder trouw handelende particulier was. Op mijn vraag of er gebreken waren aan de auto was het een poosje stil geweest, waarna Tillmann aarzelend zei 'nou, bij de laatste beurt zei de garage dat de remblokken al behoorlijk gesleten waren, maar het kon nog wel wachten tot de volgende beurt hadden ze erbij gezegd'. Meer wist hij niet te bedenken! Daar kan ik mee leven. En de hoeken van bumpers hebben lichte schade. Nou, ik kom er achter dat bijna alle 965's dat hebben. In eerste instantie hadden we een afspraak voor vrijdag gemaakt, de dag na hemelvaart. Snel had ik met Bart kunnen regelen dat hij mee zou gaan, gelukkig  Wij waren beide opgewonden en keken er naar uit. Het mocht niet zo zijn. Aan het eind van de dag belde Tillmann af omdat hij vergeten was dat hij een lang weekend weg zou gaan met vrienden. Beetje vreemd, maar ja. Baalgevoel. We zouden de volgende week bellen, als hij terug was, voor een nieuwe afspraak. 's Avonds heb ik toch Tillmann weer gebeld, ik wilde de auto niet laten ontglippen. Met enige moeite kon ik de afspraak op de volgende dinsdag zetten, en ik kon Bart gelukkig overhalen om dinsdag mee te gaan. Toen ik maandag rond het middaguur Tillmann belde om het exacte adres nog even te vragen begon hij een beetje te aarzelen. 'Er is een klein probleem met de auto.' 'Oh nee hè' zei een stemmetje in mijn hoofd.'Toen ik gisteravond van het vliegveld naar huis reed werd de motor veel te warm. Ik heb hem vanmorgen gelijk naar de garage gebracht, ze denken dat het de thermostaat is, en die gaan ze vanmiddag vervangen. Heel vervelend allemaal. Ik bel vanavond wel om te zeggen of het gelukt is en of de afspraak door kan gaan.'We waren het erover eens dat een rit naar Duitland om een auto met kokende motor te zien niet zinvol is.Gelijk Bart weer gebeld dat het mogelijk niet doorging. Extra probleem voor mij zou dan zijn dat hij dan voorlopig niet mee zou kunnen, en ik er dan alleen voor zou staan, wat bovendien logistiek ook aanzienlijke problemen zou opleveren.'Zou er geen zegen op rusten?' vroeg het stemmetje in mijn hoofd. Gelukkig belde Tillmann om 18:00 uur dat de nieuwe thermostaat inderdaad het probleem had opgelost, en dat de garage ter controle van de koppakking de boel ook nog had afgeperst. De afspraak kon doorgaan. Pfff.... Onderweg in Reina bedachten we waar we allemaal op zouden kunnen letten, Bart had ook een checklist uitgeschreven, heel handig.Hier en daar wat langzaamrijdend fileverkeer, de reis duurde toch iets langer dan gehoopt, tegen 12:00 uur kwamen we aan in Düsseldorf. En inderdaad: daar stond hij, precies op de plek van de eerste foto's.   
De bumpers zagen er helaas niet zo mooi uit als op de foto, dus dat viel wel tegen, en zoals gevreesd was de achterkant al een beetje aan het zakken. Tillmann kwam naar buiten, en we bespraken de autohistorie, bekeken de auto van buiten en van binnen, startte de motor en inspecteerden de motorruimte, en besloten een proefrit te maken. Wat mij gelijk weer opviel was dat de motor (een B6304S), met name in de lage toeren en bij het starten, anders klinkt dan de B6304F in de 960 type 1. Maar het was heerlijk rijden met zo'n relatieve nieuwe motor, slechts 108.700 km. Geen trillingen en bijgeluiden, geen overmatig getik, maar wel soepel en krachtig. De automaat schakelde soepel en zoals het hoort. Ik twijfelde of de stuurbekrachtiging iets zwaarder ging dan normaal, maar hij stuurde evenwichtig en had geen bijgeluiden. Ik checkte tijdens het rijden de ECC en een andere vrees werd bewaarheid: bij vol vermogen viel de ECC uit, dus er was een lek in het vacuumsysteem. Net als bij mijn vorige twee 965's. Na terugkomst van de proefrit liep Bart zijn checklist langs en kneep in de koelwaterslang. En nog eens. Hmmm. Bart vond de slang te hard voelen. Ik ook knijpen, maar ik had te weining referentiekader, wat voelt te hard precies? Gelukkig hadden we Reina bij de hand. Die ook gestart, en geknepen, en proberen te vergelijken. Maar volgens mij zat daar een ander soort slang op, dunner en soepeler. Wel hadden we ook gelijk gezien dat het koelwaternivo veel te hoog stond bij de zwarte. Bart's angst was dat de koppakking lek was en er teveel druk op het koelsysteem stond. Dat is behalve met afpersen (en dat was gedaan) ook te controleren door een CO-meter in het koelvloeistofreservoir te hangen.Tillmann belde de garage op om te vragen of ze een CO-meter hadden, maar ze zeiden van niet. Wel bezwoeren ze dat ze goed gechecked hadden en de koppakking goed was. Bij het navullen na vervanging van de thermostaat de dag ervoor hadden ze iets te veel bijgevuld, zeiden ze. Bart en ik nog eens goed gekeken of we belletjes konden zien, maar nee, die zagen we niet.    Dilemma....Pluspunten: complete 3.0, zeldzame lage kilometerstand met historie, behoorlijk uiterlijk, net interieur, deurpanelen nauwelijks rimpels. Airco compressor en accu pas vervangen, banden (Michelin Primacy) nog behoorlijk.Minpunten: bumpers spuiten, bladveer, ECC vacuumlek, en de vraag van het risico op een lekke koppakking.Tijd om na te denken was beperkt, Tillmann zei dat hij de andere geinteresseerden voorlopig had afgehouden omdat ik de eerste was, maar dat als ik de auto niet nam hij ze op zou bellen.   
Lastig, lastig...Ik hakte de knoop door: ik doe het! Van de prijs kon ik nog 5% afkrijgen, en we schudden onze handen erop. Het was kwart voor twee. Nu overschrijven, kurzkenzeichen halen, en naar huis! We waren al die tijd bij het kantoor van Tillmann zijn bedrijfje, en gingen naar binnen om de verkoop af te handelen. Daar was een collega van hem aan het werk, Stefan, en er waren enkele computers. Verkoopcontract ingevuld, en intussen op internet naar het dichtstbijzijnde Kfz-Zulassungstelle gezocht voor het inleveren van het Duitse kenteken en het verkrijgen van een Kurzkenzeichen voor mij. En toen kwam een nieuwe klap: de Kfz-Zulassungstelle was slechts open tot 13:00 uur....shit. Het hart zonk me in de schoenen. Dus toch zonder auto naar huis? [wordt vervolgd]