Bor en Reina staan altijd fier met hun achterste omhoog.Als ik dan weer een 960 type 2 zag met zo'n hangkont liep er een rilling over mijn rug: zo'n armoedig ingezakt vehikel komt er bij mij dus niet in. Als ik een Citroën DS wil, dan koop ik er wel één.Hoop gloorde echter toen bleek dat de gevreesde slappe bladveer te vervangen is, en daarmee ook de 960 type 2 tot de trotse Volvo clan kan blijven behoren. Deze succesvolle operatie bij Bert, Bart, Martijn en Henk heeft er bij mij toe geleid mijn blikveld te verruimen en een mooie 965 van 1995 niet meer uit de weg te gaan. Tenslotte is de type 2 volgens Volvo op 1400 punten verbeterd, dus dat is wel de moeite waard.Ik heb enkele te koop staande 960's bekeken, maar telkens kwam er niet de klik die zou moeten voelen om te weten: dit is hem. Maar toen ik op mobile.de een particuliere verkoper een 95'er 3.0 (MJ1996) zag aanbieden met slechts 109.000 km op de teller voor een acceptabele prijs, was ik niet meer te houden. Daar moest ik meer van weten, en snel erheen voordat een rappe oosterbuur hem voor mijn neus wegkaapte! Dat was mij inmiddels twee maal overkomen.De foto's waren helaas niet erg duidelijk. Ik heb telefonisch contact gezocht met de aanbieder in Düsseldorf, en tot mijn verrassing sprak hij prima Nederlands. Een nog redelijk jonge man die in Nederland heeft gestudeerd en gewerkt, en als tweede eigenaar anderhalf jaar deze auto bezat. De eerste eigenaar was een wat oudere man geweest en toen hij overleed heeft zijn vrouw er nog een paar maanden in de auto gereden, maar zij vond hem te groot. Het fysieke bewijs van dat laatste is nog zichtbaar: tot tweemaal toe is de rechterhoek van de voorbumper beschadigd. En trouwens, wat is oud? Toen de eerst eigenaar de 960 kocht in 1995 was hij pas 55.Ik kreeg foto's toegestuurd, waaronder ook opnamen van de onderhoudsboekje. Heel apart, want aangezien er gemiddeld zo'n 7.000 km per jaar werd gereden, en er beurten voor iedere 15.0000 km in het boekje staan, kwam men ruimte te kort. De eigenaar wilde toch ieder jaar een oliebeurt laten geven, dus alle tussenliggende ruimten zijn ook opgevuld met extra beurten! En allemaal bij dezelfde garage, 15 jaar lang.Een afspraak werd gemaakt voor bezichtiging en een proefrit. Tot mijn grote vreugd was Bart bereid een vrije dag op te offeren en met mij mee te gaan. Een prettig idee dat ik een ervaren vriend kon laten meedenken, en ook handig voor het geval ik tot aankoop over zou gaan, dan zouden we immers ieder in een auto naar huis kunnen rijden.Afgelopen dinsdag was het zover: Bart en ik stortten ons met Reina in de ochtendspits, op weg naar Düsseldorf. Zou de werkelijkheid conform de foto's en verhalen zijn? Of zou het tegenvallen....?[wordt vervolgd]