Afscheid 940, backfire 960, verlatingsangst??
Afscheid 940, backfire 960, verlatingsangst??
Hallo!
Ik had een aantal maanden geleden een bericht in de showroom geplaatst om mijn 940 te verkopen wegens aanschaf van een S90/960. De auto heeft er een tijd op gestaan, maar uiteindelijk vonden de auto en koper elkaar! De koper kwam een aantal keer langs, proefrit maken, auto even na laten kijken voor algehele controle enz. Alles in orde gemaakt. Vanochtend kwam de koper de 940 ophalen..... Toen begon 't afscheid van de twee auto's onderling.... De een na de ander wilde niet meer. Met de 940 naar het postkantoor gaan lukte niet omdat de accu het juist op dit moment begeven had . (De accu was al iets zwak, maar had nu de parkeerlichten aan laten staan, eigen schuld dus!). Wilde toen de 960 nemen, zodat de accu nog even opgeladen kon worden in de schuur. Daar waren de auto's 't ook niet mee eens!
Ik startte de 960, hij gaf een knal, begon te stinken en herrie te maken! Ze wilden dus echt geen afscheid nemen van elkaar... Toen maar snel de 940 station van m'n vader genomen, want postkantoren hebben ook sluitingstijden. Die deed gelukkig niet moeilijk! Auto overgeschreven (de koper had er nog wel vertrouwen in gelukkig), en weer terug om te kijken of de 940 het al deed. De accu was opgeladen (werd later in de garage toch nog vervangen voor de zekerheid, hij hield niet genoeg volt, binnen garantie) en nu moesten de auto's toch echt afscheid nemen! Na afscheid van elkaar, de schade aan de 960 bekeken.
Hij heeft een beste klap gehad van de backfire. Het inlaatsspruitstuk is naar achteren geklapt, waardoor hij geen goede aanzuiging meer heeft. Nu heb ik de auto pas een paar maanden en wat dit betreft heb ik nog geen problemen gehad. Ik vraag me dus af of iemand hier misschien een soort van verklaring of iets dergelijks voor heeft. Ik snap dat de auto's moeilijk afscheid van elkaar konden nemen, maar vind dit wel een beetje overdreven! De auto rijdt op LPG en heeft wel wat moeite met starten (je moet best wat gas geven wil ie starten), maar had dit nog nooit meegemaakt!
Ik hoop dat er iemand is die me verder kan helpen, alvast bedankt in ieder geval!
Groetjes van de dochter van A.W. van den Berg,
Matanya van den Berg