Er blijft natuurlijk altijd iets te wensen. Tuurlijk, je bent tevreden met de wagen (in mijn geval een 940) waar je nu in rondrijdt. Waar je ook al wat uurtjes in hebt gestoken (vandaag nog bijplekken met lakstift en accubak in de zinkspray) en die je ondertussen aardig kent. Die je "eigen" is geworden. In je hoofd blijf je de redenen herhalen om m te houden en niet om je heen te kijken. "Je weet nu wat je hebt", "Je hebt geld in gestoken wat je er niet zomaar uithaalt bij verkoop", "het blijft het goedkoopst als je nu nog een paar jaar doorrijdt met deze" en natuurlijk "het gras bij de buren....". Bovendien herkent de vrouw/vriendin de liefde bij het uitoefenen van de hobby niet meteen, ze kijkt er wel rationeler tegenaan. Zij ziet nu (wel) een betrouwbare en goede auto staan.

Maar toch .... steeds stiekem wel even kijken of die droomauto niet toevallig aangeboden wordt. Mijn droomauto is (naast, ahum, een BWM op termijn, ahum) misschien wel een 960. Een donkerblauwe sedan met de nieuwe neus. Met een 2.5 liter, handbak en op LPG G3. Met lederen bekleding. Met een relatief lage kmstand zodat ik er zelf nog vele fijne kilometers aan toe kan voegen. Met een goede onderhoudshistorie en tegen een lekker lage prijs. Geruststellende gedachte is dat die configuratie behoorlijk zeldzaam zal zijn. Dat je niet bang hoeft te zijn dat je opeens de keuze hebt.

Maar dan .... je kijkt uit gewoonte nog eens en dan zie je dit.

Na de eerste opwinding volgen natuurlijk de bezwaren. Hij staat in het zuiden van het land, eigenlijk te ver "om even te gaan kijken". De 960 is in onderhoud duurder dan de 940 (bijv. onderstel). Wie weet wat je in moet halen qua onderhoud. Je leest toch ook wel geregeld over poreuze blokken en lekke koppakkingen. Hij is niet goedkoop, en dan zit er nog geen eens LPG in.

Maar even blijven volgen... misschien zakt de prijs nog wel. Dan wordt het natuurlijk niet makkelijker :) Of hij wordt verkocht. Wat er ook gebeurt, eerst maar blijven dromen. Dat kost niets...