Je hebt soms van die momenten dat je het ongeluk opzoekt. Al is het meestal achteraf dat je dit pas beseft. Zo moest ik gisteren mijn vriendin gaan afhalen aan het station. Alles perfect afgesproken. Maar hier thuis wat aan de babbel geraakt, en voor dat ik het weet, was het al lang tijd (lees: ze was al aangekomen) om te vertrekken. In alle haast vertrokken naar het station, was ik nog maar een paar kilometer van m'n deur. Voor diegene die het parcours van De Ronde Door Vlaanderen kennen: in het stiltegebied waar we op onze snelheid moesten letten omdat er politie (die niemand gezien heeft) op de loer lag. Hoorde ik ineens een zware knal. Er was dus uit de duisternis een donker bruin hert voor m'n auto gesprongen! Natuurlijk kon ik dit langs geen meter ontwijken, en voor ik het gezien had, was het er al geweest... Ik moet toegeven, ik zie het beest nog steeds voor me verschijnen! Beetje verder (nadat ik mijn auto weer onder controle kreeg) toch maar aan de kant gegaan om eens te kijken of er iets aan m'n auto was. Met veel schrik uitgestapt en gaan kijken: m'n rechter voorkant ferm geraakt! Maarja..de vriendin stond wel nog steeds te wachten aan het station, dus even gekeken naar het hert, maar dat was hopeloos. Het was van de knal terug in de berm gevlogen, en er was dus geen hinder voor verder verkeer. Buiten heel wat glas, van mijn voorlicht, was er op de baan niks te merken.

Nuja, verder naar het station (m'n auto reed gelukkig nog, dus niks vitaals geraakt). Daar aangekomen toch maar een iets grondigere inspectie gedaan en gemerkt dat m'n grill aan flarden lag, m'n rechter licht, m'n pinker, motorkap serieuze deuk, al de plastiek onder de motorkap kapot..kortom..de moed stond me in m'n schoenen. Net nu ik m'n auto gekregen had zoals ik hem altijd had gewild, gebeurt er dit!

Het blijft nu bang afwachten wat het vonnis in de garage gaat zijn. Wordt dus zeker vervolgd...