Zo de vakantie is weer voorbij, maar met blijvende goede herinneringen. De reis naar Oostenrijk ging goed maar niet voorspoedig. De nodige weg werkzaamheden zorgden voor totaal 6 uur extra vertraging. Maar goed, hier hebben we ons niet door laten opwinden, het was tenslotte vakantie.

Aan de auto heeft het niet gelegen, die had immers vlak voor de vakantie nog een grote beurt en een verse APK gekregen.

Na een reis van 26 uur (inclusief overnachting halverwege) arriveerden we op de camping in Oostenrijk, aan de Ossiachersee. Prachtig gebied! Mooi berglandschap, prachtig meer en heerlijk weer.

Na het inchecken reed ik de trouwe vierwieler, die ons zojuist 1200 km verplaatst had met de nodige kilootjes in z’n buik en aan de trekhaak, naar de plaats. Aldaar aangekomen, stapte ik nog even uit (en liet de motor draaien), om te kijken hoe ik de caravan op z’n plaats ging zetten. Nadat dit was uitgedokterd met behulp van een landgenoot die kwam helpen de caravan op z’n plaats te zetten, stapte ik weer in de auto. Nu had ik de nodige uurtjes achter het stuur gezeten, dus van enige vermoeidheid was wel sprake, maar om nou te zeggen dat ik dusdanig vermoeid was dat ik niet meer kon sturen, was wat veel van het goede. Het stuur weigerde gewoon dienst! De hele reis goed gegaan, en op plaats van bestemming gaf hij de geest. Balen! Caravan maar afgekoppeld en op het plekkie geduwd, en de auto met moeite geparkeerd.

De man die te hulp was geschoten bleek monteur te zijn, en hij keek als eerste naar het oliereservoir van de stuurpomp. Natuurlijk, dit was leeg, en er kwam de nodige damp/rook uit. Het systeem was helemaal leeg en droog gelopen, en jawel, dat is niet best.

Nu had ik een flesje ATF bij me, en dat ging erin, helemaal. Maar dat loste niets op. Wat er boven inging, liep er met dezelfde noodgang aan de onderkant weer uit (kwam ik na ongeveer 1 liter achter). Conclusie: lek in het stuursysteem, waarschijnlijk het stuurhuis.

Welnu, niet echt om verliefd op te worden. Wat wel opvallend was, is dat hij ons helemaal veilig naar plaats van bestemming had gebracht, en toen pas z’n “gewrichten” liet uitrusten en door z’n hoeven zakte. Daar werd ik toch een beetje stil van: heeft hij hier naar toe gewerkt……?

Nou ja, je weet dat als je met een auto van 12 jaar op pad gaat, je best wel eens kan verwachten. Niet druk maken, het is vakantie. Eerst maar de caravan op z’n plaats en de voortent er aan. Daarna eens rustig nadenken wat te doen. Het is tenslotte zaterdagmiddag, dus veel garages zijn niet open.

Om 19.00 uur zaterdagavond toch de ANWB maar eens gebeld, ik werd doorverbonden met het steunpunt in Munchen. Daar werd het probleem genoteerd, en ik zou gebeld gaan worden door de Oostenrijkse ANWB, de OAMTC. Deze belde mij om 20.00 uur (op mijn mobiel) en gaf aan dat hij over een uurtje op de camping zou zijn. Om stipt 2100 uur arriveerde hij ook, in een gele sleepwagen, en kwam met zijn auto naar mijn plaats gereden, T14. Natuurlijk is een dergelijke verschijning erg interessant op een camping, zeker voor de nieuwsgierige Hollanders. Voordeel is dat je gelijk met iedereen een beetje contact hebt.

Nu is mijn duitse taal niet briljant, dus met de nodige vingerbewegingen en “verduitst” Nederlands, hoorde hij aan wat volgens mij het probleem was. Vervolgens keek hij zelf, en kwam tot de conclusie dat de “Lenkung” aan barrels was, jawel: het stuurhuis dus. Ik mocht absoluut niet meer rijden van hem. Nu optakelen had ook geen zin, aangezien de garages dicht waren. Maandag ochtend zou ik opgehaald worden. In het plaatsje Villach, waar wij zaten, was een Volvo dealer, dus daar zou de auto naar toe gaan.

Inmiddels belde de ANWB om 2130 of ik bezoek had gehad. Erg attent van ze. Dit was dus het geval, en zij wilden graag op de hoogte worden gehouden naar welke garage de auto zou gaan. Ze hadden wel een vermoeden want ze zagen in hun systeem dat in Villach Volvo garage “Kaposi” zat, dus daar zou hij wel naar toe gaan. Ze hadden inmiddels een dossier aangemaakt met kenteken 96-XT-BX, en iedere keer als ik belde moest ik dit opgeven dat zag iedere medewerker de voortgang. Ik moet zeggen dat de ANWB dit proces werkelijk perfect begeleid heeft.

Inmiddels schrijf ik maandagochtend  11 augustus, 0900 uur, de telefoon: “Gutten Morgen, OAMTC, ich kom ein Volvo abholen”. Juist ja, de sleepwagen was gearriveerd. Ik gaf hem de sleutels van de auto, nadat ik de man bij de receptie van de camping had opgehaald. Deze man controleerde eerst de aandrijving en takelde de auto achterwaarts op, zodat de voorwielen op de weg bleven. Ik en mijn zoon natuurlijk mee, die vond het allemaal machtig interessant, als ook de halve camping zo ongeveer leek het. Even wat foto's:

Na een gezellige rit van ongeveer een half uur, werd de auto keurig afgeleverd bij de Volvo dealer in Villach. Daar moest ik mij melden bij de balie met het bordje “reparaties” erboven. Ik werd geholpen door een dame met een ontzettend stel koplampen, welke zij, gezien haar kleding, zelf ook erg mooi vond, en genoot van een kop koffie en het uitzicht.

“Der Meister”, ofwel, chef werkplaats, voerde de inspectie uit na ongeveer 30 minuten wachten. De auto was niet meer te sturen, dus de diagnose was niet meer zo moeilijk leek mij. Toch maakten ze er serieus werk van. Uiteindelijke diagnose: vervanging van stuurhuis, stuurpomp en nog wat kleine dingetjes: kosten EUR 1.800. Over twee dagen klaar.

Wat, hoor ik het goed? EUR 1.800? Ja, ik hoor het goed. Slik. Zit 1200 km van huis, en heb eigenlijk geen keuzen. Dus de opdracht tot reparatie gegeven. Liefde maakt blind toch?

Nu had ik de prijzen een beetje in m’n hoofd, dus de onderdelen dat klopte wel, maar een uurtarief van een monteur van EUR 106 per uur exclusief 20% BTW is toch wel pittig.

Inmiddels had ik de ANWB bevestigd dat de auto bij Volvo dealer Kaposi te Villach stond. S middags belde de ANWB mij weer op (ik was inmiddels met een taxi naar de camping terug gegaan, en de dame vroeg of ik de prijs al wist, want daar waren ze toch wel iets van geschrokken. Zelf hadden ze ook al wat prijzen vergeleken, en kwamen tot de conclusie dat alleen het uurtarief aan de hoge kant was. Toch wel goede service van de ANWB!

Ze konden de auto ophalen en in Nederland laten repareren maar dat zou 3 weken duren. Ja, hallo, daar heb ik niks aan, want dan is de vakantie voorbij, en een vakantie zonder vakantieliefde kan natuurlijk niet. Repareren in Villach dus. Maar goed, toch goed meegedacht, die ANWB. Zeer tevreden over die lui.

Van de ANWB kreeg ik een leenauto (was ik voor verzekerd) en kon dezelfde dag een BMW X3 ophalen. Ik weer in de taxi naar SIXT autoverhuur in Villach en de auto opgehaald. Geen vervelende auto moet ik zeggen.

Goed, dinsdagmiddag werd ik alweer gebeld kon de auto ophalen. de auto weer opgehaald en verder de hele vakantie probleemloos mee gereden. Ik ben na een week nog even terug geweest om de remmen te laten controleren, want die maakte een beetje een bijgeluid, maar dat bleek niets te zijn.

De 960 heeft zich verder meer dan uitstekend gedragen. Ik heb heerlijk gezeten in de bestuurders sofa, en het rijden in de bergen ging super. Ik denk dat het hele gewicht met caravan tijdens de reis zo’n 3500 kg betrof, en dan een verbruik van 1 op 7 gemiddeld tijdens de reis, met volle bepakking, bergen in, airco aan en 5 gezinsleden, ben ik toch wel tevreden over de 6 pitter! Geen druppel olie verbruikt.

Ik ben blij dat ik de auto nieuwe “gewrichten” gegeven heb. Ik heb de oude nog bekeken, maar ik mocht ze niet meenemen. Deze vakantie heeft in ieder geval weer een vakantieliefde opgeleverd, die ook na de vakantie zal voortduren, en gezien het gedrag van de auto aan het begin van de vakantie tot aan het einde, denk ik dat de liefde wederzijds is.

Voor iedereen een geslaagde vakantie dus, camping was erg goed, zeer veel te doen in de omgeving, kinderen hebben het prima naar de zin gehad (en ouders ook natuurlijk), het weer was uitstekend, en het meer prachtig mooi. Alleen de rekening van de garage was minder mooi, maar het heeft het vakantieplezier niet kunnen bederven. De camping heeft in ieder geval een mooie blijvende herinnering aan het gezin uit Nederland met die blauwe Volvo: het oliespoor op de camping en de nodige stukken doodgras, zullen niet meer uit te wissen te zijn (nee, de fietser heb ik niet aangereden).

En de auto? Die snort rustig verder na 3700 km in drie weken, nu nog een passende naam verzinnen voor dit mooie wonder op wielen……..