Vandaag kennis gemaakt met de H&M-loods en met H. Ging er niet zo vrolijk vandaan als ik van huis vertrok. Dat lag niet aan Hans hoor, die was heel vriendelijk. Ook niet aan het feit dat onderin de rugzak waar ik wat staaldraad, tangen en schroevendraaiers in had gegooid nog een pakje lauwe boter bleek te zitten, achtergebleven na het boodschappen doen twee weken geleden. Het gereedschap is nu gesmeerd als nooit tevoren, en ook de rugzak is de eerste jaren weer waterdicht. Het was ook niet omdat onze na twee weken al zeer geliefde Daf onderweg om onverklaarbare redenen besloot om een paar keer af te slaan. Of het moet natuurlijk zijn dat hij net als zijn jongere grote vierkante broers 1 op 8 loopt en de gastank dus gewoon leeg was.

Nee, de echte reden dat ik verdrietig huiswaarts keerde was dat de voorzichtig door ons verwijderde voorruit - de aanleiding tot het loods-bezoek - zich geruisloos in twee delen splitste nadat we hem op de paravan rechtop hadden gezet. De bedoeling was om de ruit morgen bij de garage af te leveren, zodat de auto eindelijk afgebouwd kon worden.

Ben bang dat ik morgen de Volvo-garage opbel om een nieuwe ruit te bestellen. Vast verschrikkelijk duur, maar de auto moet na vier maanden en twee dagen eindelijk eens af zijn, al was het alleen maar omdat eind volgende week de vakantie lonkt. Mijn geduld is een beetje op...

Mijn volgende bericht is weer een blij bericht, want dat schrijf ik pas als de 760 weer voor de deur staat.

Groeten, 

Jan