318.000 kilometers alweer, wie had dat ooit gedacht? Ik bedoel dan voornamelijk het aantal kilometers dat ik er in relatief korte tijd mee heb gereden. In 13 maanden tijd bijna 27.000 km. Terwijl ik iemand ben die gemiddeld rond de 15.000 per jaar zit. Nou is een aantal van die kilometers zakelijk gezien wel te verklaren, maar ik geef toe dat er toch ook een heleboel plezier-kilometers bij zitten. In elk geval: dat LPG-omslagpunt heb ik er gemakkelijk uit, een hele geruststelling.

De Volvo heeft het afgelopen jaar wel om een flinke investering gevraagd, namelijk een volledig nieuwe koppeling, maar ze is het waard. Als ik weer eens door weer en wind naar mijn bestemming rijdt, en ik zie bij extremere weersomstandigheden de één na de ander in de vluchtstrook belanden dan ben ik trots op mijn onverstoorbaar doorrijdende 740. Dat 'beloon' ik dan met bijvoorbeeld chromen tellerringen, of een extra dure 'hardwax'-behandeling bij de wasstraat (terwijl ik doorgaans met maximaal 3 euro handmatig mijn 740 was).

Soms verlang ik wel naar iets anders. Ik denk nog steeds wel eens aan die witte gechipte 740 turbo-sedan (205 pk) die ik BIJNA gekocht had, als iemand anders niet op het laatste moment een beter bod had gedaan. Hoe zou dat rijden, 205 pk? Ik wéét hoe 116 pk rijdt, en dat is nou niet bepaald spannend. Alhoewel de eerlijkheid mij gebiedt te zeggen dat het gemiddeld genomen ruimschoots voldoet voor mijn rijstijl. Ik ben geen sprinter of hardrijder, en 50% van de tijd zit er een 3-jarige op de achterbank. Die 205 pk zou ik amper aanspreken, en áls ik het al zou doen zou het mijn dood worden.

Regelmatig struin ik Marktplaats af. Een 480 turbo erbij? Neeeeh....té onbetrouwbare techniek. Ik herrinner me de periode dat mijn vader één of andere hoge functie bekleedde bij Volvo in Born, en dat bij de toen vers gelanceerde 400-serie het ene na het andere probleem naar voren kwam. Wat dat betreft was de 300-serie beter, al herrinner ik me ook nog altijd de weigerachtige 360 GL injection die ons in het weekend regelmatig liet staan. Een 940 in plaats van de 740? Nee...te prijzig, en een té subtiel verschil met de 740. God ja, ze hebben een paar pk meer en zien er net iets meer up-to-date uit maar that's it. Een 145 dan? Of nog beter: een 164? Er stond laatst een zeer betaalbaar exemplaar te koop (6-cilinder, 3-liter, leer én automaat), maar wat me daarbij tegenhoudt is het gebrek aan stallingsruimte. Dat ding komt dus gewoon buiten op straat te staan, en ik heb bij mijn buren gezien wat dat in nog geen jaar tijd doet met een oldtimer: hun Peugeot 304 break is binnen nog geen jaar tijd van (bijna) showroomstaat getransformeerd tot roestig wrak. Het ding is pas geleden door een sloper opgehaald en mijn buren hebben er nog 50 euro voor gekregen. Eeuwig zonde!

Goh, en als ik dan toch aan het terugdenken ben heb ik toch al een aantal leuke auto's gehad. Met een glimlach denk ik terug aan de Citroen BX 1.9 diesel van het eerste type. Als ik die moest starten stond de hele straat letterlijk compleet blauw. Met een nog bredere glimlach denk ik aan de knalgele Acadyane, lekker je achteropkomers de stuipen op het lijf lagen door onder 45 graden overhellend een bocht te nemen....de rode Austin mini met stage I pakket, de matzwarte Volvo 144 zonder bumpers, de verlaagde Golf II GTI met aluminium KR-blok (140 pk bij amper 900 kg gewicht), en de super-de-luxe Subaru Legacy met heerlijk klinkende 2-liter boxermotor.

Nee, ik denk dat ik het nog maar even bij de 740 hou. Het is praktisch een oldtimer, qua ontwerp zeker, ze is roestvrij en betrouwbaar. Ze versterkt mijn jeugdherrinneringen aan de Volvo's die mijn vader had (waaronder twee 740's), en last but not least: ik ben van m'n 740 gaan houden.