Tja, afscheid...

Ik heb met de wagen nagenoeg pechvrij 500.000 kilometer afgelegd door heel Europa. Zonder incidenten die ik niet zelf kon oplossen. De wagen (met B200f), op LPG (G2). De verdamper is twee maal door mij zelf gereviseerd.

Ook is de cylinderkop onlangs gereviseerd De kop is bij revisie voorzien van CNG (aardgas) zetels en nieuwe uitlaatkleppen omdat deze beter bestand zijn tegen inslaan en hitte dan de gangbare klepzetels. En ze zijn nauwelijks duurder. Deze hebben pas een 120.000 kilometer er op zitten. Goed onderhoud is belangrijk, ieder jaar kwam de auto daarom vrolijk fluitend door de APK. Er zijn drie draagbalken vervangen. De wagen is nog niet zo lang geleden geheel getectyleerd, zowel van binnen met HV400 als de onderzijde met bitumen. Aan de buitenzijde zijn er wat kleine beschadigingen, het is niet moeders mooiste, al valt het erg mee. Ik heb de technische staat en de betrouwbaarheid altijd belangrijker gevonden dan het aanzicht.

Op een dag startte hij niet toen ik weg wilde rijden na het boodschappen doen. Ik kon geen oorzaak vinden, ik ben weggesleept door de ANWB. De wegenwacht dacht dat het in de vonkversterker zou zitten. Een nieuwe gemonteerd, maar dit was het niet. Ik rook een bekende geur. Dus de zekeringhouder bekeken. Zekering 1 was bloedheet en de houder zag er vrij krokant uit. Ik heb een nieuwe met het juiste OEM-nummer gemonteerd. Hierna kreeg ik ‘m niet meer aan de praat. geen vonk..

Toen zag ik dat de draad van de nokkenassensor nogal ranzig was. Nieuwe sensor er in, noppes. Geen vonk. Wegenwacht er bij maar die constateerde dat nr. 1 bobine niet aan massa lag. Hem uitgelegd dat die aan de vonkversterker ligt. En nooit massa maakt tenzij de motor loopt. Dat was nieuw voor hem. Hij dacht dat aansluiting 1 bobine altijd aan massa hoort te liggen. Tja, bij Trabantjes is dit het geval. ;-) Toen hij het had opgegeven heb ik alle draden naar de zekeringhouder doorgemeten. Deze waren allemaal goed aangesloten. Een vriend van mij die cursussen schreef, trainer was en storingen inbouwde voor voor trainingen bij Innovam heeft er ook naar gekeken. Een technicus met een grote ervaring. Maar zelfs hij kwam er niet uit, mede ook omdat hij met pensioen is en niet zijn kleinkinderen op zo’n tijdrovende klus zit te wachten, Overigens heb ik een van de wegenwachten uit moeten leggen hoe de ontsteking van de 940 werkt. Grinnik. Hierna op de gok de regeleenheid van de ontsteking vervangen. Resultaat noppes.

Ik kan het onderhoud zelf niet meer doen na mijn beroerte, dat vind ik heel erg, zo’n wagen wordt een stuk van je leven. Met de caravan de route Napoleon bij Gap zonder moeite, heen en terug, andere passen waren ook geen probleem.Bij de wagen zijn nog wat reserveonderdelen en een verzameling bouten en moeren. Er zit ook een Vialle testkoffer bij. Dus te koop aangeboden. Ik hoef er geen hoofdprijs voor te hebben, maar heb iemand die een bod deed van €1000 helaas weg moeten sturen. Dat was me iets te gortig.

Maar iemand die door bovengenoemd verhaal is geïnspireerd en graag sleutelt gun ik de wagen graag. De wagen is voorzien van een complete goed bijgehouden onderhoudsgeschiedenis.

Verdere gegevens: S-spline wielmoeren. Spanningsbewaking d.m.v. electronische spanningsmeter in het dashboard ingebouwd. Nieuwe bougiekabels, Bougycord. De Yazaki klok voor de snelheid heb ik voorzien van goede elco’s in plaats van de originele die snel gaan lekken. Een zelf gereviseerd 80A dynamo (lagers, sleepring, borstelhouder). Er zit een nieuwe stationairschakelaar op, een nieuwe nokkenas sensor, een nieuwe vonkversterker. En vrij recent een revisiestuurhuis.
Verder zit er origineel klepsteelgereedschap en wat ander (deels zelfgemaakt) speciaal gereedschap bij. Er zit ook een complete onderhoudshistorie bij vanaf toen ik hem kocht. En een Green Book over de elektra van een ‘91-er.

Ik zoek er dus een koper voor omdat ik hem zelf niet meer kan onderhouden. En dus kom ik bij jullie uit met de vraag of je iemand kent, een zelfsleutelaar, of misschien heb je er zelf zin in...

Ik hoor het nog wel van je.