Vandaag begonnen met het poetsen van Phoenix.

Deel voor deel adviseert iedereen. Dus begon ik met de motorkap. Die was het meeste gehavend door het schuursponzenterrorisme. Eerst met commandant 4 en daarna met een polijstmiddel.

Ik kon haast niet wachten tot ik de poetsmachine van de motorkap af kon halen om het eindresultaat te zien. Maar! Het was de moeite van het wachten waard want het resultaat is geweldig. Om te zien wat het beste resultaat gaf, had ik 1 deel van de motorkap met en 1 deel zonder commandant gedaan. Het beste resultaat was met de commandant. Daar zijn de krassen nog heel oppervlakkig te zien, bij de juiste lichtinval. Maar ze worden wel goed gemaskeerd door de enorme glans van de lak. Bij het deel zonder commandant zie je de krassen toch iets beter. Hoewel ook daar de lak toch enorm glimt. Als je het niet weet, dan zie je de krassen niet, zeg maar.

Na deze euforie was er echter ook teleurstelling. Een kort ritje naar de doe-het-zelf zaak hier in de buurt eindigde op het parkeerterrein van de dhz-zaak met een luid gierende stuurbekrachtiging. Dit geluid kende ik nog uit mijn oude honda civic coupe. Een korte blik onder de motorakap bevestigde mijn voorgevoel. Het reservoir was aardig leeggelopen. Ik had het vorige week nog gecontroleerd, toen was deze nog op niveau. Onder de kap was een spray van olie te zien op de diverse onderdelen. De slang die er vandaan kwam, was drijfnat van de olie, dus dat zal de boosdoener wel zijn.

De 960 behoeft dus wel de nodige aandacht, buiten het cosmetische deel. Gelukkig had ik daar wel een beetje op gerekend. Al met al hebben zowel mijn vrouw als ik, ook na de tegenvaller van de stuurbekrachtiging als de benzinetank, een nog sterker gevoel dat we een buitenkansje hebben gescoord met deze auto.

Ik houd jullie weer op de hoogte!