9 Januari 2007 

Vandaag met de 960 3.0 24v naar de RDW en de Douane geweest. Wat een feest!

Van mijn garage ("die van op de hoek") had ik gehoord dat na registratie bij de RDW en het betalen van de BPM, hij de APK-keuring vrijdag kon doen, omdat ik dan wel het kenteken zal hebben ontvangen.

Ik was er om 15.00 uur (dus ruim voor de sluitingstijd van 16.30 uur). Door een correct chagrijnige Douanebeamte (ja, zijn rothumeur wist hij op een correcte manier aan mij duidelijk te maken) vertelde mij zeer beslist dat de auto eerst gekeurd moest worden aan de andere kant van het gebouw. Omdat het 15.20 uur was geworden en in de tussentijd een duidelijk murw geslagen dame mij verteld had dat zij vanochtend sinds 10.45 uur bezig was haar twee jaar oude Cliootje op Nederlands kenteken te krijgen, was ik mij al mentaal aan het voorbereiden op een tweede bezoek aan de RDW/Douane. Bij de RDW werd ik tot mijn stomme verbazing vriendelijk uitgenodigd naar het loket te komen.

Ik meldde dat ik een kenteken wilde voor mijn mooie wijnrode Volvo. Naast de man van het loket stond een keurmeester. Ik vroeg aan de man van het loket of hij mijn Volvo wilde registreren, zodat ik vandaag nog de BPM kon voldoen. "Ik weet niet of de Volvo nog meteen kan worden gekeurd, antwoordde de man". Terwijl ik hem nariep "dat hoeft voor mij ook niet", stond hij inmiddels bij de keurmeester die aan een ander bureau koffie stond te lurken.

Na even smoezen kwam hij terug en begon hij met een serieus gezicht driftig op het toetsenbord van zijn PC gegevens in te kloppen.

Ik herhaalde mijn opmerking dat keuren vandaag niet hoefde. Toen keek hij mij indringend aan en zei: "Als u nu moeilijk gaat doen gaat het vandaag niet meer goed komen met de registratie". Ik slikte alles in wat ik eerder wilde gaan zeggen en herstelde mij door hem te vragen of de auto vandaag nog gekeurd kon worden. Hij knikte van ja en mompelde nog wat. Ik had zelfs nog de lef om een kopietje te vragen van de "Fahrzeugbrief", die mij vervolgens met een vriendelijke lach werd overhandigd.

De keurmeester zei vervolgens dat in de Volvo maar snel op baan 1 naar binnen moest rijden.

Alsof ik de 100 meter in 10 seconden wilde lopen sprintte ik naar buiten om onmiddellijk daarna de Volvo op baan 1 naar binnen te rijden.

Binnengekomen stonden er twee keurmeesters zich als de ware autoliefhebber te vergapen over de "Weinrote Volvo". De wielbasis werd gemeten en onmiddellijk moest de motorkap open. Na een uitgebreide visuele inspectie van de motor en de opmerking "hoeveel cilinders heeft ie eigenlijk?" (ja zo'n lijnmotor is natuurlijk erg lang) verdwenen beide heren. Inmiddels was het bijna kwart voor vier geworden en daar stonden wij. De Volvo met motorkap open en ik drentelend heen en weer denkend aan die dame van zoëven.

Opeens stond een van de twee breedlachend voor me. Hij zei: "O.k. rijdt u hem maar achteruit naar buiten, daarna kunt u naar loket 3."

Om 15.50 uur stond ik weer buiten. Volvo met APK en registratiebewijs. Ik kon mijn ogen niet geloven. Keuring en tenaamstelling kosste mij € 96,00, terwijl ik had gerekend op ongeveer € 200,00.

Als een haas naar de Douane. Daar kwam even later de zuurpruim aan het loket. "Zo is het al gebeurd?" vroeg hij alsof een wereldwonder zich had voltrokken.

Het aangifte formulier had ik thuis van internet geplukt en ingevuld. Alleen de accesoirelijst en de netto catalogusprijs kon ik door gebrek aan informatie niet invullen. Zelf had ik berekend dat de BPM hoogstens € 1.309,00 kon zijn.

De nijdas was zo vriendelijk even te helpen met het geven van de juiste bedragen. Met een aan jaloezie grenzend genoegen van de Douanier resulteerde dit in een BPM bedrag van € 1.413,00. En hup daar kon ik mijn 100 eurootjes weer gedag zeggen.

Maar eind goed al goed: Om 16.10 uur zat ik weer in mijn auto en aan alle formaliteiten was voldaan.